Lieve lezers,

Het is weer tijd voor reis numero 2! In 2014 heb ik met heel veel plezier Azië onveilig gemaakt. Een fantastische tijd die ik voor geen goud had willen missen. Ik riep nog zo ''No way dat ik een buitenlander tegenkom''. Nu, twee jaar later, ben ik die buitenlander achterna gereisd. Het moment dat mijn tweede grote avontuur begint. Bestemming: Toronto (Canada).

Na lang twijfelen heb ik afgelopen zomer besloten om mijn buitenlander, Jordan, op te zoeken. Ik wilde graag weten hoe het samenzijn met hem zou bevallen in het ''echte'', of beter gezegd alledaagse leven. Het bleek nog steeds te werken en dat heeft er toe geleid dat hij afgelopen kerst in Nederland is geweest en dat ik nu hier zit. Voor een jaar! Wie had dat gedacht?! :)

Het ongetwijfeld fantastische jaar dat komen gaat heeft naast haar plus punten ook een aantal keer zijden. De afgelopen periode was hectisch vanwege het vele uitzoek en regel werk. #wist ik veel hoe het zit met een Canadees werk visum, zorgverzekering, mobiel nummer etc. De combinatie met afstuderen, verhuizen en afscheid nemen was niet ideaal. Ik had niet altijd de tijd, energie en rust voor afscheid. Mede doordat ik in september terug kom en dan pas mijn afscheidsfeest heb. Ik ga iedereen in Nederland heel erg missen! Al is het momenteel meer het weten dan beseffen. Desondanks kan ik door het proces van de afgelopen maanden wel zeggen dat ik mij mede dankzij en met jullie enorm rijk voel. Wat een hoop fantastische mensen! Ik hoop dan ook dat het afscheid niet voor eeuwig zal zijn.

Mijn vlucht naar Canada verliep voorspoedig. Alleen een beetje jammer dat mijn snowboardtas onderweg kapot is gegaan. Eens kijken of daar nog wat mee te regelen valt met de reisverzekering. De zomer drukte was goed merkbaar bij de douane. Zowel op Schiphol, Londen als Canada stonden lange rijen. Hetzelfde gold voor de immigratie dienst maar toen ik eenmaal aan de beurt was, was het zo gepiept. Het papiertje ''work permit'' is binnen. Yes! Jordan heeft mij gisteren avond Canadese tijd opgehaald van het vliegveld. Een moment waar we beiden lang naar uit hebben gekeken. Hij heeft niet stil gezeten, want hij heeft namelijk een nieuw bed, tv, mobiel nummer en extra klerenkast (haha ja je leest het goed:)) geregeld. En nota bene een fiets! haha. Dat ik me wat meer thuis zou voelen, de schat. Het weerzien met zijn ouders was al even warm. Ik ben uitgebreid geknuffeld en welkom geheten. Het zal nog wel even duren voordat ik mij hier echt thuis voel, maar de eerste stap is in ieder geval gezet.

Zojuist ben ik op ontdekkingstocht gegaan op m'n fiets. Ik moest namelijk een social insurance number regelen, zo'n 4 4km verder op. Heen heb ik er een uur over gedaan, terug een half uur haha. Fietspaden hebben ze hier niet, dus waar de verkeersdrukte het toeliet heb ik op de weg gefietst. Al moet ik eerlijk bekennen dat mijn wielen vooral de stoep hebben aangeraakt. Ik blijf me toch verbazen over de Canadese verkeersregels. Ze hebben minder stroplichten maar in plaats daarvan staat er op ieder kruispunt een stopteken. In plaats van de Nederlandse stijl ''ik rijd door rood als er niks aan komt'' wordt hier altijd braaf gestopt en zelfs vriendelijk naar elkaar gewuifd als er meerdere automobilisten bij een kruispunt staan te wachten. In Nederland is het ieder voor zich. Wat dat betreft kunnen we nog wat leren van de Canadezen :) De miles, farenheid, inches etc vind ik nog maar wat te verwarrend maar ook dat went. Hoop ik.

De komende tijd zal ik mij bezig houden met vakantie vieren, (Jordans) vrienden zien, mijn plekje vinden en solliciteren. Hoe mijn jaar eruit gaat zien dat weet ik nog niet, maar ik heb er enorm veel zin in!

Heb je vragen, wil je skypen of ... ? Laat het vooral weten :)

Tot snel,

Liefs Ronne