Bijna op weg naar huis
Door: Ronne Brunekreef
Blijf op de hoogte en volg Ronne
23 Mei 2014 | Maleisië, Kuala Lumpur
Sorry dat ik jullie een tijdje heb laten wachten. Mijn laatste blog is alweer even geleden. Dit heeft alles te maken met de internet kwaliteit in Myanmar, het land waar ik afgelopen 2,5 week ben verbleven. Om er een logisch verhaal van te maken zal ik beginnen bij het punt waar ik de vorige keer geeindigd ben: Thailand. Zowel Thailand als Myanmar waren beiden geen onderdeel van mijn originele reisplan. Ik had bewust 2-3 weken open gelaten, met als doel ter plekke een bestemming te bepalen. Tezamen met een korter verblijf in Cambodja maakte dit een verblijf in Thailand en Myanmar mogelijk. Ik ben blij dat ik in beide landen geweest ben. Thailand was goed voor het opladen van de batterij, Myanmar was authentiek.
Het begin van Thailand: een paar dagen Bangkok om oa. Een visum voor Birma te regelen en 2 tanktops te shoppen. Hard nodig, want bijna al mijn shirts waren/zijn vuil. Vlekken waar Vanish/een wasmachine beiden niet tegen op kunnen. Een bekend fenomeen onder backpackers. Niks gemerkt van de politieke situatie, behalve de viering van het zoveelste jaar dat de koning aan de macht is. De lagere klasse was gedurende deze dag in het geel gekleed, de hogere klasse in het rood. Beiden hebben een andere politieke voorkeur (ik ben geel vergeten, maar zij zijn contra koning. Rood is liberaal, en staan achter de koning). Behalve wat marsen en gespeech heb ik er weinig van gemerkt. Vanuit Bangkok zijn we vervolgens doorgereisd naar Koh Samui. Na 1,5 maand vol cultuur was ik toe aan een paar dagen zon/zee/strand. Noem het 'tempelmoeheid'. Tempels, pagoda's, grotten, musea etc. Zijn erg interessant, maar op den duur werd het te veel. Ik voel(de) mij verwend, omdat ik mij bevoorrecht zou moeten voelen dat ik de mogelijkheid heb om al deze prachtige plekken te bezichtigen... Om op en top van Birma te kunnen genieten heb ik in overleg met Jordan besloten om eerst 1,5 week in zuid Thailand (strand) te spenderen. Achteraf gezien een perfecte zet. Koh Samui was onze eerste bestemming, een relatief groot eiland aan de oostkust van Thailand. Het strand was mooi, maar voor mijn smaak iets te touristisch. Het wordt overheerst door toeristen, backpackers zie je er weinig omdat het duurder is dan gemiddeld. Desondanks was het heerlijk om aan het strand te liggen, boekjes te lezen en uit te rusten. Helaas was eten er vrij prijzig. Gelukkig vonden we na wat gezoek een restaurantje waar ze eten voor 50 Baht (32 Baht is 1$) verkochten. Het nadeel was dat 't pas om 11:00 uur open ging. De 7-eleven was onze redder. Dit is een supermarkt die 24h per dag geopend is, en waar je tosti's voor 25 Baht kunt krijgen. Genoeg om de tijd te vullen tot 11:00 haha. Van Koh Samui zijn we doorgereisd naar Koh Panghan, ookwel party eiland genoemd. In vergelijking met Koh Samui is Koh Panghan goedkoper. Je ziet er dan ook een stuk meer hostels. Opvallend was dat op Koh Panghan zeker de helft van de hostels gesloten was in de periode dat wij er waren, wellicht omdat het laag seizoen is. Gelukkig deed de stad niet denken aan een spookstad, er was immers genoeg leven op straat. Met name 's avonds, dikke party op het strand met vuurshows aan toe. Thailand is beroemd om de 'full moon' party. Helaas waren wij op dat moment niet in het land. Om toch een idee te krijgen zijn we naar 'black moon' party geweest. In tegenstelling tot veel anderen vond ik er weinig aan. Pro's: het feest was op een heuvel, dus het uitzicht was mooi. Vuurshow. Cons: muziek was eentonig, de hoge entree prijs / kosten voor fluorverf en drinken waren de prijs/kwaliteit verhouding niet waard. Na 2 uur hield ik het dan ook voor gezien. Vanuit Koh Panghan zijn we doorgereisd naar Krabi, een plaats aan de westkust van Thailand. Het strand was minder wit, het water minder helder, maar de uitstraling was Thai. I like:). Ik verkies de Thaise plekken boven de westerse plaatsen, die heb je immers thuis ook. Een nabijgelegen plaats (Ton Soi ofzoiets) was prachtig! Meer natuur en jungleachtig van aard. Je kunt er alleen per boot kome. Authentieke bamboehutjes met krekelgeluid of betergezegd geschreeuw in de morgen, haha. We hebben er gekajakked, super leuk! Na mijn verblijf in Zuid-Thailand zat ik onder de muggenbulten, maar 't was het waard. Ik voelde mij uitgerust en opgeladen voor Myanmar:). Nog een dagje Bangkok, ik had willen winkelen maar aii voedselvergiftiging. Niet leuk!
Birma: Geen idee hoe ik de vlucht naar Yangon heb overleefd, overlevingsmechanisme. Ik heb praktisch 3 dagen in bed gelegen. Yangon is een vrij grote/ontwikkelde stad, maar doet vanwege een aantal pagoda's/tempels behoorlijk Birmees aan. Het is waar wat men zegt over Birma; hotels zijn duur, eten is goedkoop. Ik heb mij verbaasd over de vriendelijkheid van de bevolking, het is veelal nog puur. In Yangon heb je veel koloniale gebouwen uit de tijd dat Frankrijk de macht had. Veelal een ruïne, hotel of bedrijfspand. Geld voor renovatie is er niet. De marktjes zijn leuk en het eten is anders maar lekker. Meer gekruid dan elders, maar niet zozeer pittig. Omdat ik nog niet de oude was zijn we naar de bioscoop geweest, Captain America 2. 3,5$ voor een 3d film, popcorn en drinken. Verbazingwekkend genoeg Engels gesproken en geen Birmese ondertiteling. Na een dag of 3 zijn we doorgereisd naar Kalaw, waarvandaan we een 3 daagse hike met gids hebben gedaan naar Inle Lake. Fantastisch! Mooi uitzicht, overheelijk eten en homestays. Puur Birmees. Een van mijn favorieten. In Inle Lake hebben we een boottocht gemaakt van een dag langs een locale smederij, papiermakerij, sigaarmakerij, bootmakerij etc. Leuk om te zien, maar overduidelijk opgezet voor toeristen. Men werkte veelal alleen op de momenten dat er bezoekers waren. Helaas pindakaas. Na Inle Lake stond Mandalay op het programma, een grote stad vergelijkbaar met Yangon. We bezoeken er oa een pagoda en tempel (waar we bij toeval de president van Birma tegen het lijf lopen. Hij sprak ons als enige aan, vereerd!. Al voelt het dubbel vanwege het huidskleuraspect). Daarbij ontdekken we een overheerlijke fruitjuice stent, waar we dan ook graag 1x per dag naar toe gaan. Mandalay is erg warm gedurende de dag, 42 graden. We besluiten om die reden de koelte op te zoeken in de vorm van een bioscoop. Spiderman 2 dit keer. De reclames van Hugo Boss, Prada end doen mij tezamen met het winkelcentrum erg denken aan de middleclass van de Birmese bevolking. In NL zou dit een crappy winkelcentrum zijn, maar het is goed om te zien dat het land economisch vooruitgaat. Althans, helaas een klein deel van de bevolking die ervan profiteerd. Een man stopt zijn auto om ons een hand te geven, een mooie ervaring:) Na Mandalay gaan we per local bus naar Ping ow Lynn ofzoiets, een aparte ervaring. Totaal niet verantwoord ivm het grote aantal mensen, maar op en top Birmees:) we bezoeken een waterval en botanical garden, met name 't laatste vond ik heel mooi. Prachtige bloemen/struiken, live muziek en vanille ijs voor 50 dollarcent. Vanwege Aung San Sui Kyi's speech keren we een dag later terug naar Mandalay. Wat een big happening! Zeker 100000 Birmezen, gehuld in 't shirts, vlaggen etc. Allen strijdend voor democratie. Het voelt goed om aanwezig te zijn geweest. Veel Birmezen hebben ons bedankt voor de aanwezigheid en zeker 1000-2000 hebben er foto's van en met ons gemaakt. Te veel, maar ik wilde dit keer geen nee zeggen. Ter intro: momenteel kan Aung San Sui Kyi geen president worden in 2015 omdat ze getrouwd is met een Brit, en haar zoon een Brits paspoort heeft. Ze strijd voor een wetswijziging. Echter, het leger heeft 25% stemrecht en er is 75% nodig voor het veranderen van de wet. Aangezien het leger achter de president staat(corrupt) is dit momenteel niet mogelijk. Om druk uit te oefenen op de regering doet ze een tour door Myanmar waarbij ze de bevolking toespreekt. Een klein, krachtig vrouwtje die verdiend de nobelprijs voor de vrede gewonnen te hebben. Ik ben blij dat ik dit event heb kunnen meemaken. Na Mandalay zijn we per trein afgereisd naar Siep pa. Een reis die bekend staat vanwege een stalen brug die een ravijn overbrugd. De rails is bobbelig, bagage moet dan ook aan de rekken worden vastgeknoopt om te voorkomen dat het naar beneden kukelt. Veel birmezen leven langs het spoor, omdat land hier goedkoper is. Onze gids in Sie pa verteld ons dat de regering de prijs voor land heeft verhoogd sinds er buitenlanders zijn die zich dit kunnen permiteren. Doorgaans zou je denken dat toerisme goed is voor de economie van een land, in Birma heeft het echter tot gevolg dat veel families hun huis uitmoeten omdat ze de huur niet kunnen betalen. Er is geen wet mbt een jaarlijkse verhoging van de huur, zoals in NL. Voor het eerst voel ik mij als buitenlander bezwaard tov de Birmese bevolking. Ze zijn (afgezien van taxichauffeurs) zo behulpzaam en vriendelijk. Over 5-10 jaar zal het land veranderd zijn, in negatieve zin. Gedeeltelijk verpest door toeristen. Geen leuk vooruitzicht. In Siep pa hiken we een dag, mooi landschap, maar vergelijkbaar met de eerdere hike. Niet makkelijk vanwege het droge seizoen (gemiddelde temperatuur rond 40 graden). Onze volgende en tevens laatste stop was Bagan, een plek die beroemd is vanwege de vele tempels (10000). Helaas is Jordan ziek, dus ik ga er in mijn eentje op uit. Leuk, maar gek. Ik mis zijn gezelschap. Met een e-bike verken ik het gebied, dat mij overigens sterk aan Angkor What doet denken (Cambodja). Geheuld in een longee (lange rok) betreed ik de tempels. Een oude man laat mij zien dat Boedha van dichtbij somber lijkt (mond) en vrolijk (lach) van verweg. Waarom kan hij mij jammer genoeg niet vertellen. Een nachtbus brengt ons naar Yangon, waarvan we vliegen naar Bangkok. Mijn laatste dag met Jordan, 6,5 week samen reizen schept een band. Het afscheid valt mij zwaar, maar het voelt goed om mijn reis af te sluiten zoals ik begonnen ben; alleen. Momenteel ben ik in Kuala Lumpur (Maleisïe). Ik heb er nog weinig van gezien, omdat ik een rustdag hard nodig had. Mijn vlucht was vertraagd, waardoor ik om half 2 pas aankwam. Daarbij waren de afgelopen dagen bomvol programma. Wat extra slaap, wasjes draaien, een blog schrijven en een plan voor de laatste 1,5 week van mijn reis was dan ook mijn doel voor vandaag. Ik heb gisteren gehoord dat ik ben toegelaten tot de master Science and Buisinessmanagement aan de UU. Ik ben zo blij! Nog een paar dagen strand en cultuur, dan zit 't er alweer op. Zo raar om van hey dag tot dag leven back to buisiness te gaan. Er is nog zoveel in Azië dat ik wil zien, maar ik kijk er anderzijds wel naar uit om iedereen in NL weer te zien.
Liefs en tot snel, Ronne
-
24 Mei 2014 - 16:39
Ellie:
Lieve Ronne
Wat maak je veel en bijzondere dingen mee op je reis! Geweldige ervaring,he.
Wat is de tijd snel gegaan! Maar nu het bijna 2 juni is en je weer terug komt, verheug ik me daar erg op! Ik wil je nu wel weer eens zien en je verhalen life horen!
Geniet van je laatste week in Maleisie! Tot snel en
Liefs Ellie