Canada #4
Blijf op de hoogte en volg Ronne
13 Oktober 2016 | Canada, Toronto
Lieve allemaal,
Het is weer tijd voor een nieuwe blog! Het voelt alweer zo lang geleden dat ik in Nederland ben geweest en toch ook niet. De facebook hebbende zullen gezien hebben dat Jordan mij verrast heeft op het vliegveld in Canada. Ik had echt GEEN flauw benul dat hij mee zou gaan omdat ik dacht dat hij moest werken, maar ik vond het fantastisch. Al duurde het tot in Nederland voordat ik kon beseffen dat ik niet droomde, en hij daadwerkelijk naast mij zat. De acht dagen in Nederland waren hectisch maar mooi. Afstudeerceremonie, afscheidsfeest, vrienden zien en quality time met het gezin. Ik heb gelukkig veel mensen kunnen zien. Als je een tijdje verwijderd bent van dierbaren ga je inzien wat deze mensen voor je betekenen. Het is niet de eerste keer dat ik dit voel of zeg, maar ik ben blij dat jullie in mijn leven zijn. Helaas heb ik niet iedereen kunnen zien in de korte periode dat ik in Nederland was. Ik voel me er wel een beetje schuldig over, want ik had graag iedereen gemeet. Al weet ik dat dit niet hoeft omdat het niet realistisch is.
Mijn supervisor had een persoonlijke speech voorbereid die hij tijdens mijn afstudeerceremonie heeft voorgedragen. Zowel mijn ouders, broertje en Jordan als mijn peetmoeder met haar kinderen waren hierbij aanwezig. Na afloop nog wat na geborreld. En a la mijn moeder, een uitgebreide lunch met veel ste veel eten. Duidelijk te zien van wie ik het heb ;)
Het afscheidsfeest was bijzonder. Het weer was uitzonderlijk mooi voor de tijd van het jaar, dus we konden buiten zitten. Een goede mix tussen familie, kennissen en vrienden. Op dat moment wist ik dat ik iedereen voor langere tijd niet zou zien, maar het gevoel van missen bleef uit. Ik denk dat dat pas gaat landen over een paar maanden. Het is het best te omschrijven als een moment waar je voelt dat er iets ergs staat te gebeuren, maar je het gevoel (nog) niet kunt plaatsen.
Weer terug zijn in Nederland was een goed excuus om veel eet-dates te plannen. De pizzeria, Ethiopier, Neude en mijn oude huis. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo'n slechte ober gehad als op de Neude. Meneer heeft tot vier keer toe moeten vragen wat we besteld hadden:0 Een kater is er niks bij... Gelukkig maakte mijn oude huis later die dag alles goed. Ze hadden heerlijk gekookt en na afloop hebben we als vanouds spelletjes gespeeld. Het voelde niet mijn huis meer, maar nog wel vertrouwd.
De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was ik in Canada. Ik verbaas me toch altijd weer over de cultuurschok die ik heb als ik terug kom in Nederland. Het voelde alsof ik met een been in Nederland stond en met een been elders. Daarentegen heb ik geen last als ik naar een ander land ga. Aanpassen aan het Canadese leven was dan ook zo gepiept. Toch blijven sommige dingen mij hier verbazen. Bijvoorbeeld dat ik soms de enige blanke ben, dat het openbaar vervoer ten alle tijden van de dag druk is, dat de verkeerslichten aan de overkant van de weg staan, dat de hokjes van de wc net lang genoeg zijn zodat ik er niet overheen kan kijken en dat alle vrouwen in plaats van op de wc-bril te zitten erboven hangen.
Sinds ik terug ben heb ik mijn theorie examen gehaald. Helaas kan ik mijn Nederlandse rijbewijs niet omzetten in een Canadees rijbewijs zonder theorie en een praktijktest te halen. Theorie is in de pocket, nu het praktijkexamen nog... Ik hoop dat het gaat lukken. #Ikbenaltijdzenuwachtigvoortesten.
Afgelopen weekend was het Thanksgiving in Canada. Jordans moeder heeft de traditionele kip met vulling en crainberry saus gemaakt. Dit tot grote vreugde van de familie, omdat ze de afgelopen jaren heeft geweigerd vanwege de hoeveelheid werk. Ze zijn Joods en vieren daarom doorgaans geen Thanksgiving. Lucky me dat ze er dit jaar op stond omdat ze me de Canadeze tradities wil meegeven. Super lief!
De blue jays (baseball) hebben in hetzelfde weekend de volgende ronde van de play offs gehaald. We hebben de beslissende wedstrijd op een groot scherm in de stad gekeken. In dat opzicht is het vergelijkbaar met het Nederlands eftal.
Zo langzamerhand is er een einde gekomen aan mijn verhaal.
Heel veel liefs,
Ronne
Het is weer tijd voor een nieuwe blog! Het voelt alweer zo lang geleden dat ik in Nederland ben geweest en toch ook niet. De facebook hebbende zullen gezien hebben dat Jordan mij verrast heeft op het vliegveld in Canada. Ik had echt GEEN flauw benul dat hij mee zou gaan omdat ik dacht dat hij moest werken, maar ik vond het fantastisch. Al duurde het tot in Nederland voordat ik kon beseffen dat ik niet droomde, en hij daadwerkelijk naast mij zat. De acht dagen in Nederland waren hectisch maar mooi. Afstudeerceremonie, afscheidsfeest, vrienden zien en quality time met het gezin. Ik heb gelukkig veel mensen kunnen zien. Als je een tijdje verwijderd bent van dierbaren ga je inzien wat deze mensen voor je betekenen. Het is niet de eerste keer dat ik dit voel of zeg, maar ik ben blij dat jullie in mijn leven zijn. Helaas heb ik niet iedereen kunnen zien in de korte periode dat ik in Nederland was. Ik voel me er wel een beetje schuldig over, want ik had graag iedereen gemeet. Al weet ik dat dit niet hoeft omdat het niet realistisch is.
Mijn supervisor had een persoonlijke speech voorbereid die hij tijdens mijn afstudeerceremonie heeft voorgedragen. Zowel mijn ouders, broertje en Jordan als mijn peetmoeder met haar kinderen waren hierbij aanwezig. Na afloop nog wat na geborreld. En a la mijn moeder, een uitgebreide lunch met veel ste veel eten. Duidelijk te zien van wie ik het heb ;)
Het afscheidsfeest was bijzonder. Het weer was uitzonderlijk mooi voor de tijd van het jaar, dus we konden buiten zitten. Een goede mix tussen familie, kennissen en vrienden. Op dat moment wist ik dat ik iedereen voor langere tijd niet zou zien, maar het gevoel van missen bleef uit. Ik denk dat dat pas gaat landen over een paar maanden. Het is het best te omschrijven als een moment waar je voelt dat er iets ergs staat te gebeuren, maar je het gevoel (nog) niet kunt plaatsen.
Weer terug zijn in Nederland was een goed excuus om veel eet-dates te plannen. De pizzeria, Ethiopier, Neude en mijn oude huis. Ik heb werkelijk waar nog nooit zo'n slechte ober gehad als op de Neude. Meneer heeft tot vier keer toe moeten vragen wat we besteld hadden:0 Een kater is er niks bij... Gelukkig maakte mijn oude huis later die dag alles goed. Ze hadden heerlijk gekookt en na afloop hebben we als vanouds spelletjes gespeeld. Het voelde niet mijn huis meer, maar nog wel vertrouwd.
De tijd vloog voorbij en voor ik het wist was ik in Canada. Ik verbaas me toch altijd weer over de cultuurschok die ik heb als ik terug kom in Nederland. Het voelde alsof ik met een been in Nederland stond en met een been elders. Daarentegen heb ik geen last als ik naar een ander land ga. Aanpassen aan het Canadese leven was dan ook zo gepiept. Toch blijven sommige dingen mij hier verbazen. Bijvoorbeeld dat ik soms de enige blanke ben, dat het openbaar vervoer ten alle tijden van de dag druk is, dat de verkeerslichten aan de overkant van de weg staan, dat de hokjes van de wc net lang genoeg zijn zodat ik er niet overheen kan kijken en dat alle vrouwen in plaats van op de wc-bril te zitten erboven hangen.
Sinds ik terug ben heb ik mijn theorie examen gehaald. Helaas kan ik mijn Nederlandse rijbewijs niet omzetten in een Canadees rijbewijs zonder theorie en een praktijktest te halen. Theorie is in de pocket, nu het praktijkexamen nog... Ik hoop dat het gaat lukken. #Ikbenaltijdzenuwachtigvoortesten.
Afgelopen weekend was het Thanksgiving in Canada. Jordans moeder heeft de traditionele kip met vulling en crainberry saus gemaakt. Dit tot grote vreugde van de familie, omdat ze de afgelopen jaren heeft geweigerd vanwege de hoeveelheid werk. Ze zijn Joods en vieren daarom doorgaans geen Thanksgiving. Lucky me dat ze er dit jaar op stond omdat ze me de Canadeze tradities wil meegeven. Super lief!
De blue jays (baseball) hebben in hetzelfde weekend de volgende ronde van de play offs gehaald. We hebben de beslissende wedstrijd op een groot scherm in de stad gekeken. In dat opzicht is het vergelijkbaar met het Nederlands eftal.
Zo langzamerhand is er een einde gekomen aan mijn verhaal.
Heel veel liefs,
Ronne
-
13 Oktober 2016 - 20:07
Carla:
Wat een aanpassingsvermogen, Ronne ! Je redt het wel. Veel plezier in de komende tijd.
Liefs
