Halong Bay, Sapa, Fung Na, Hue, Nha Trang en Dalat

Hoi allemaal,

Mijn laatste blog is alweer even geleden, de hoogste tijd voor een update:). Het is alweer 2,5 week geleden dat ik mijn eerste stap zette in Vietnam. Ik heb het nog steeds erg naar mijn zin, en kan wel zeggen dat ik mij zelden zo gelukkig heb gevoeld. Nederland lijkt zo ver weg, maar met de komst van skype/whatsapp/wifi is het een stuk dichterbij dan 7,5 jaar terug toen ik Thailand en Laos bezocht. Toendertijd was er geen wifi, je had dan ook 9 van de 10 keer geen bereik. Kun je na gaan! Ik ben nog lang niet klaar om naar huis te gaan, er is immers nog zoveel moois te zien. Echter, voor langere tijd van huis zijn gaat je doen beseffen hoe waardevol familie/vrienden zijn, evenals hoe dankbaar wij mogen zijn dat we in Nederland geboren zijn. Ik kon mijn leven al waarderen, maar het voelt goed om nogmaals te beseffen hoeveel geluk ik eigenlijk heb. Leuk om al jullie reacties te lezen, bedankt voor alle support:).

Ok, back to buisiness: sinds mijn laatste blog heb ik behoorlijk wat plaatsen bezocht. Allereerst Halong Bay, een combinatie van water/rotsen. Helaas was het water te fris om in te zwemmen, maar ik kon het niet laten om van het dak van de boot het water in te plonzen. Gewoon, omdat het kan:). Helaas was het bewolkt, maar desondanks was de zonsopgang er erg mooi. Na Halong Bay ben ik doorgereisd naar Sapa, een plaats die bekend staat om de vele rijstvelden/mooie natuur. Ik heb er twee dagen getrokken met een locale gids, en bij een van mijn gidsen geslapen. Een ervaring om nooit te vergeten! Achteraf gezien had ik langer in Sapa kunnen/moeten blijven, het is namelijk 't mooiste wat ik tot nu to in Vietnam heb gezien. Maarja, niets aan te doen. In Sapa neem ik afscheid van Flore, een Nederlands meisje (uit Utrecht, dezelfde middelbareschool?!) Waarmee ik Hanoi, Halong Bay en Sapa heb bezocht. Zij reist door naar Laos, ik naar het zuiden van Vietnam. Mijn volgend stop: Dong Hoi (oftewel Fung Na Ke Bang national park). Dit stond in eerste instantie niet op mijn lijstje, maar iedereen was/is er zo enthousiast over dat ik besloot ernaar toe te gaan. Man, wat mooi! Gek dat het pas bekend is sinds 1999. De locale bevolking verdient duidelijk bakken met geld, alles is er voor Vietnamese begrippen erg duur. Desondanks absoluut de moeite waard. Ook hier was het niet moeilijk om aansluiting te vinden, en de caves (daar gaat het tenslotte om) te bezoeken. Mijn eerste scooterrit ooit, prachtig landschap en relatief goede/lege wegen. Wat wil je nog meer:) (mam, geen zorgen. Ik heb erg voorzicht gereden, met helm). Na Dong Hoi ben ik doorgereist naar Hue, een verademing na alle drukte in Hanoi. De verboden stad/citadel waren mooi om te zien, grappig hoezeer de Chinese invloeden terug te zien zijn in de geschiedens van Vietnam. De verboden stad deed mij erg denken aan het palace museum in Beijing. Het enige verschil is dat die in Vietnam niet/gedeeltelijk gerestaureerd is. Daarbij heb ik gemeet met een teamgenootje, Maud. Zij gaat de komende tijd stage lopen in Hue. Erg leuk/gezellig! In het hostel heb ik een Canadees ontmoet (Jordan), waarmee ik sinds dien samen reis. Na Hue zijn we doorgereisd naar Hoi An, dé plek om kleding op maat te laten maken. Ik heb gekozen voor een lange jurk:). Eenmaal daar kwamen we erachter dat 9 april de dag is voor Vietnamezen om hun voorvaderen te eren. De hele familie komt bij elkaar, luncht samen, drinkt (veel!) Bier om vervolgens dronken op scooters weer terug naar huis te rijden. Wij konden de uitnodiging dan ook niet afslaan om dit feest bij te wonen in onze homestay. Het was erg bijzonder om de familie van de eigenaresse te onmoeten, jong oud alles door elkaar. Veel en lekker eten, en met name heeeeel veel bier. Locals drinkn gerust 20 bier weg. Alcohol en ik zijn nooit een gouden duo geweest, maar na lange tijd vrijwel geen alcohol gedronken te hebben voelde ik mij behoorlijk aangeschoten na 3 blikjes bier gedronken te hebben in pakweg een uur tijd:p Na Hoi An stond NhaTrang op het programma, een badplaats die metname erg populair is onder de Russen vanwege een rechtstreekse vlucht uit Moskou. We stonden toch even met onze ogen te knipperen toen we de borden/menukaart etc zagen: veelal alleen Vietnamees/Russisch. Geen Engels. Een grappig gezicht om Vietnamezen Russisch horen praten. Na alle culturele dingen, vond ik het erg chill om een dag op het strand te liggen. 30 graden, zon, zee, strand, smoothies... Het goede leven:) Helaas heeft mijn factor 50 zonnebrand niet mogen baten, mijn voeten/armen/schouders/rug en gezicht zijn verbrand:( hopelijk veranderd de rode kleur over een paar dagen in bruin. Ik ben nog steeds een bleekscheet (zeker vergeleken met Jordan), maar gelukkig al iets bruiner dan dat ik was. Na Nha Trang hebben we onze reis vervolgd naar Dalat. Iedereen die we onderweg hebben gesproken was erg over deze plek te spreken. Het kan aan ons liggen, maar wij vinden er niet zoveel aan. Vandaag hebben we een van de drie paleizen bezocht evenals een byzonder stukje architectuur in de vorm van 'crazy house'. De bloementuin staat voor morgen ochtend op het programma, waarna we door zullen reizen naar Mui Nee (zandduinen).

Ten slotte mijn ervaring met Vietnamezen, ze zijn erg vriendelijk/behulpzaam. Vergelijkbaar met Chinezen, en even ongeorganiseerd. Het openbaar vervoer is hier goed geregeld (open bus tickets end.), maar het is iedere keer een raadsel hoe laat de bus/trein zal vertrekken en hoe laat je aankomt. Soms een uur eerder, dan later. Het beste is om je er aan over te geven, en het 'te zien'. Toerisme is een belangrijk inkomstenbron, de vietnamezen dieEngels spreken zijn op een bepaalde manier gerelateerd aan toerisme. De concurrentie is groot, het komt dan ook veel voor dat je flyers in je hand krijgt gedrukt om dat iemand je een minuut of 2 volgt in de hoop iets aan je te verkopen. Kinderarbeid zie je hier weinig, alleen in Sapa met armbandjes end. Of vrouwtjes op het strand/straat die vertellen dat hun kinderen honger lijden... Ik heb gehoord dat het in Cambodja nog erger is (het beruchte melkpoederverhaal- vrouwen vragen geld voor melkpoeder en verkopen dit vervolgens door). We zullen zien, nog een kleine week Vietnam (Mui Nee en Saigon), en dan staat Cambodja op het programma. Gevolgd door Birma, wellicht Thailand en Maleisië.

Oops, het is toch een langer verhaal geworden dan ik dacht:p Ik hoop dat het met jullie net zo goed gaat als hier. Azië voelt als thuis, maar ik ben mijn roots zeker niet vergeten.

Heel veel liefs en dikke kus!